TRICKS & EXPERI-MENTS!
HOW TO GET YOUR INNER HENRY OUT
KNOW YOUR
FEARS
AND FACE THEM
ACT
LIKE A FOOL
SHOW
YOURSELF
IN ALL YOUR FLAWS
Zondagochtend.
Ik ging al vroeg naar het bos om daar een kunstzinnige film op te nemen. Alleen.
Het was rustig.
Heerlijk zo vroeg in het bos, door de bladeren struinen, van de paden af.
Henry roept enthousiast: Doe je schoenen uit!
Ik antwoord met: mwa… misschien ligt er poep of stap ik in iets scherps.
Henry houdt vol: Hier dan! Hier gaan we de film opnemen! Mooi licht, mooie bomen!
Ik zeg: sorry, te dicht bij het pad, veel mensen zullen me zien en voor gek verklaren.
Een stuk verderop zeg ik: Hier dan!
Henry stemt oogluikend in.
Ik zet mijn statief klaar, zoek een mooie uitsnede en leg mijn spullen klaar. Ik verstop de maskers on de bladeren.
Op dat moment weet ik nog niet precies wat ik ga doen, maar ik vertrouw erop dat Henry weet waar hij mee bezig is.
De kunst is alleen om hem volledig de leiding te geven.
Mijn ego denkt dat zijn mening ook wel van belang is bij beslissingen…
tja, Henry denkt er het zijne van. Meestal remt dat het avontuur alleen maar af.
Take ONE:
oke, daar gaan we.
Ik druk op start.
Henry begint te lopen.
Zonder doel lijkt wel.
Maar toch opzoek naar het masker.
Hij heeft geen haast.
Ik vraag me op een gegeven moment af bij welke dikke boom ik hem ook alweer neergelegd had.
Maar Henry vind ‘m. Natuurlijk. Zo is hij.
Henry zet het masker
op, begint raar te springen als een soort rituele dans die hij opvoert
ter ere van bijzondere maanstand van die dag.
Ik vraag me ondertussen af of iemand de politie zal bellen als ze
iemand met een masker op, alleen in het bos rare dansjes zien doen op
zondagochtend.
Ik besluit Henry de leiding te laten houden en hij danst lekker door.
Henry vermaakt zich hier wel.
Take TWO:
Henry is duidelijk aan de leiding, hij loopt rond, zoekt het masker.
Ik bemoei me er niet mee.
Hij begint wild aan takken te trekken en leeft zich helemaal uit!
Plots sluit hij op het masker. WAUW!
What the fuck!
Ik ben onder de indruk van zijn speurwerk, ik was helemaal vergeten dat ik het masker daar neergelegd had.
Maar Henry gaat op zijn intuïtie af en vind ‘m. Supersnel!
Hij bewondert het masker en neemt hem mee naar de boomstronk om daar te transformeren.
Ik zet het masker op en Henry besluit zich met dit masker meer vrouwelijk en sensueel te voelen.
Ikzelf vraag me af of ik me gedraag als hoer en of het er allemaal wel sensueel genoeg uitziet.
Henry zet door, ik haper af en toe.
Het gevecht is zichtbaar.
In mijn hoofd tenminste.
Henry interesseert het niet, en ziet in de verte alweer een nieuw avontuur.
PLAY
AS A KID
IETS ZEGGEN… is niet iets wat ik graag doe.
Daar verschuil ik me tenminste achter.
‘Ik ben niet goed in iets onder woorden brengen’ hoor ik mezelf zeggen.
Ondertussen schrijf ik dolgraag en ben ik stiekem vaak best trots op wat ik geschreven heb.
Ik realiseer me nu dat ik met het schrijven of uitspreken van die woorden ruimte in neem. Een mening geef. Iets zeg.
En dat is dan de wereld in.
Het is gezegd, het staat geschreven.
En dat is fucking eng en kwetsbaar. Doodeng. Doodsangst.
Dan maar excuseren dat het niet zo mijn ding is.
Maar dat is het wel.
Ik doe maar wat.
Net als jullie.
Alleen denk ik dat jullie wel weten wat je doet en daar lekker zeker van bent met z’n allen.
Iets wat iedereen stiekem weet…
Toch denken we dat er een zekerheid is, maar
als ik echt zou geloven dat de onzekerheid het enige is wat we ooit zullen hebben, maakt het dus ook niet uit.
Hoe ik eruit zie.
Wat ik doe. Wat ik maak.
Hoe ik mezelf optuig.
Hoe ik mezelf uitkleed.
Jullie vinden toch wat je zelf het liefst wil vinden.
Jullie zien ook wat jullie het liefst willen zien.
Naar welk gezicht kijk jij eigenlijk?
Ik heb helemaal geen invloed op jou. ofwel?
heeft dit invloed?
Dit gezicht.
Deze transformatie.
Deze woorden.
Ik kijk ook maar wat. De ene dag links, dan rechts.
Als ik zou weten dat ik geen invloed heb
als ik zou weten dat toch alles onvoorspelbaar is….
Dan zou ik ZEKER WETEN iets doen.
Iets.
Omdat dit ‘iets’ is wat ik het liefst doe. En wat ik het engst vindt.
En dat dat licht wat er vanaf komt, ook een beetje op jou schijnt.
Waardoor jij je eigen ‘iets’ weer wat beter kunt zien.
Maar als ik zeker weet dat het WEL invloed heeft.
Dan hoop ik dat dit de invloed is.
En dat je straks nog eens aan dat gezicht denkt.
En als ik mag geloven dat dit allemaal wel invloed heeft…
Dat hoop ik dat ik het evengoed durf te blijven doen.